2021 Wat een jaar…Het is werkelijk alsof het gisteren was….zo’n cliché maar waar.

 

 

Op 8 februari 2021 vertrokken wij vanuit Zandvoort, in een berg sneeuw die hadden ze daar in tientallen jaren al niet meer gezien, naar Frankrijk …

Na enkele gezellige bakjes koffie bij onze lieve buren was het toch echt tijd om te gaan rijden…

Met een brok in mijn keel, een auto vol kinderen en een volgepropte dakkoffer. In de tijd van corona, waar je aan zoveel meer moet denken en alles anders gaat…..

want we moesten voor 18:00 uur ergens binnen zijn in verband met de avondklok. Een hotel bij Charles de Gaulle werd onze overnachtingsstop.

Prachtig hotel, maar geen mens te zien en geen eten te krijgen; alles was natuurlijk dicht …,

hele dure magnetron maaltijdjes dat kon nog…En dat met vijf hongerige maagjes ….Afin, wel prima geslapen en daarna weer en route……

 

 

 

 

 

Naarmate we dichterbij kwamen werden de kinderen ook steeds nieuwsgieriger. Zij hadden het nog nooit live gezien, wij slechts 1 keer in september 2020, ik met m’n dikke zwangere buik hobbelend over het campingterrein. 

Eenmaal aangekomen gaat er van alles door je heen. Onbeschrijflijk. Mooie gedachten, maar ook zorgen. Het is natuurlijk best wat om van je comfy, degelijke Nederlandse woning naar een oude en kleinere woning te gaan in Frankrijk met 4 kinderen.

De kinderen vliegen meteen naar boven! Typisch, dat doen ze overal, na verhuizing, bij vakantiehuisjes, familie, als de kamers maar cool zijn!? Dan is er ook nog zoveel voor ze te ontdekken

op het terrein, vele schuren, grote tuin en nog een verstopt hutje in het bos.

De eerste week heeft wel charme, de vorige eigenaresse heeft voor ons allemaal opgemaakte matrassen klaargelegd op de slaapkamers. Dus liggen we gezellig met z’n allen op de grond. Er staan nog weinig meubels, maar met een houtkacheltje erbij wordt het lekker aangenaam. Beetje kamperen!

 

 

Dan na enkele dagen arriveert ook de enorme verhuiswagen. En dan breekt bij mij het zweet uit!

Ik heb toch niet zo goed kunnen ‘ontspullen’ tijdens het inpakken en dus is onze hele huisraad

en tierelantijntjes en veel te veel zinloze garderobe meegekomen.

(Wanneer ga ik hier mijn mooie hakjes en pakjes nou dragen?!)

En dat alles wordt in ons nu veel kleinere huis gestopt. Ik kon letterlijk mijn kont niet meer keren!

 

Tijdens dergelijke ondernemingen in je leven leer je jezelf toch ook nog wel meer kennen. Ik weet nu zeker dat ik behoefte heb aan een opgeruimd en geordend huis. Ik moet weten waar alles ligt en alles moet terug liggen waar het lag. Ken je dat? Dus ik ben, nadat de verhuizers weer weg waren, als een idioot gaan opruimen enkele dagen lang. Er leek geen einde aan te komen, werkelijk, ik heb denk ik wel 130 dozen uitgepakt.

 

L’école à Salignac-Eyvigues

Dan breekt ook de dag aan dat de kinderen naar school moeten.Daar hebben ze natuurlijk heel veel zin in! NOT! Dat is een moeilijk moment. Zij huilen, mama ook van binnen. Dit is eigenlijk moeilijk geweest tot aan de zomervakantie. En daarmee heb ik ook echt momenten gehad dat ik dacht of we hier wel goed aan deden. Tenslotte heb je de kinderen ongevraagd uit hun veilige have getrokken. En worden ze in het diepe gegooid, nieuwe taal, nieuwe cultuur. Hartverscheurend. Maar we zetten door!

Ondertussen zijn wij natuurlijk heel druk bezig met de voorbereidingen voor het seizoen. Ik, enthousiasteling, wilde in de meivakantie al gereed zijn en gasten ontvangen. Maar daarvan kreeg ik tegelijkertijd ook enorm de zenuwen. Dan zouden we in een kleine 3 maanden alles in orde moeten hebben! En alles was compleet nieuw voor ons! Toch zijn we keihard doorgegaan.

 

 

Tenten moesten opgebouwd, dat bleek nog zwaar ook! Alle inventaris moest versjouwd naar de tenten. Het badgebouw moest volledig geschrobd worden. Leveranciers moesten gevonden worden, personeel moesten we hebben, Yvo kreeg een snelcursus ‘hoe houd ik de waarden in het zwembad goed’ , en tussendoor ook de Franse HACCP cursus doen voor een officiële stempel om eten te mogen gaan bereiden en verkopen……..Emily moesten we bij de Franse versie van het consultatiebureau binnen krijgen om de vaccinaties te blijven volgen……..De tuin moest onderhouden worden. Tussendoor dachten we ook de grote moestuin te gaan bijhouden. Super lief dat broer en schoonzus er zoveel plantjes voor ons ook in hebben gezet! Niet alles werd vergeten groenten, zie derde foto ?

 

Oh ja en de kinderen moeten natuurlijk ondertussen heen en weer gereden worden naar school. Boodschappen doen; daar ben je hier de hele ochtend wel aan kwijt.

En dan zijn er nog administratieve zaken die geregeld moeten worden; eeh in Frankrijk? Succes!! Daar kan ik ook een heel boek over schrijven inmiddels! Nog niet eens alle gezinsleden hebben tot op de dag van vandaag een definitief numéro social (verzekeringsnummer) En sinds juli 2021 wachten we op ons dossier om kinderbijslag hier te kunnen verkrijgen!! C’est incroyable!

Ondertussen kruipen we richting juni en we wachten allemaal met smart op code geel voor Frankrijk. Ook dat is iets wat ik niet goed plaatsen kan; de realiteit van mondkapjes, kleurcodes, avondklokken etc. Inmiddels gaat een Afrikaans land van oranje naar geel!? Jeah we mogen daar heen …..Neehee jullie moeten naar Frankrijk kunnen komen! Frustrerend…

Dan op het moment dat we parkeren voor de Boulanger (electro zaak) om een huge wasmachine te gaan kopen voor de camping krijg ik telefoon; een vriend van mijn schoonvader. Hij heeft een beroerte gehad de voorgaande nacht………Dan staat alles even stil. Het weekend ervoor was hij nog bij ons en heeft hij flink geholpen. Fantastisch vond hij het dat we ook in Frankrijk zitten en dan ook nog een camping! Hij woont al jaren in La douce France. Als er iemand graag onder de mensen is hij het wel! Yvo reist natuurlijk zsm af naar Dijon om hem te zien, maar daarna kunnen we niet veel voor hem doen. Hij gaat naar een revalidatiekliniek en wij duiken het seizoen in.

Dan hebben we onze eerste gasten eind juni. Super spannend. Helaas is het wat minder weer en is de dynamiek gewoon anders als er slechts twee gezinnen zijn, maar ze geven aan verder tevreden te zijn. Omdat het zo rustig is eten we echt met z’n allen en krijgen we ook waardevolle feedback.

Nu kunnen we ons opmaken voor de drukke weken.

 

Van zaterdag 17 juli tot 28 augustus zit de Glamping vol! 

  Het is onwijs zoeken naar een balans tussen …….ALLES.           

       

Gelukkig is mijn moeder er om ons bij te staan en er met name voor de kinderen te zijn. Maar na twee weken is het tijd om naar huis te gaan….Dan zijn we ‘alleen’ en gaan we natuurlijk vol goede moed verder;

Tenten schoonmaken, bestellingen doen, en dan blijkt op de dag van levering dat er van alles mist (!), hup weer boodschappen doen, Baby voeren,      Zwembad schoonmaken,       

Eigen kinderen toespreken, Nieuwe aankomsten voorbereiden, Baby verschonen, Gasten informeren, Vaccinatie halen,

Ruzie tussen je eigen kinderen sussen, Wasjes draaien,     Zit je nou opgesloten in de badkamer?!!,     Kinderen naar bed brengen,

Waar blijft de Pizzaman??!,  Diner uitserveren, shit het beddengoed hangt ook nog aan de lijn, Slaapt de kleine al? Welke kleine? O ja…mijn kleine…ik zal eens in huis gaan kijken,

Biertjes tappen,   O je wilt nog brood bestellen?,    Opruimen, naar bed 0:00uur, baby wakker 06:00 uur……07:30 naar de bakker ….09:00uur Waar blijft die jongen?…. .de Paëlla ophalen (Wat?!! Je hebt onze bestelling niet gezien ??!!!!), Paëlla maken ….U komt NU voor de zwembad controle ? Tuurlijk, suivez-moi…2^e vaccinatie halen …..

 

Maar eerlijk is eerlijk, we vonden het heerlijk om te doen!

Iedereen was erg tevreden en dat maakt je blij! Gast blij, wij blij! En ik heb genoten van de kinderen. Lekker geknutseld samen, op konijnenjacht gaan (die ontsnapt was uit haar hok), lekker kletsen over wat zij die dag hebben gedaan en veel bolletjes ijs aan ze uitdelen na het eten!

Het is een goed teken en het geeft je zelfvertrouwen voor een volgend seizoen, wanneer er gezinnen ook al meteen voor zomer 2022 bij ons boeken. We hebben niets voor niets allebei ooit voor de horeca gekozen! En ik kijk er al naar uit om hen weer te zien!

Dan is het September; dat is een raar gevoel. Na weken op hoogspanning, volle dagen en een volle camping is er opeens….stilte! Kinderen weer naar school (weer moeilijk natuurlijk na 8 weken vrij(!)), tenten leeg, voorraad bijna op. Maar lang zitten we niet stil. Er zijn heel veel ideeën, we gaan uitbreiden natuurlijk, de boel moet weer worden afgebroken en opgeruimd, en om zaken voor elkaar te krijgen in Frankrijk moet je gewoon op tijd beginnen! Zuslief komt deze maand bij ons langs! En samen met man en Floris ruimen we de spellenkast op en het speelkasteel. Ook is er tijd voor een bezoekje aan het dierenpark, weliswaar in stromende regen maar dat mag de pret niet drukken!

In Oktober gaan we een weekje terug naar Nederland! Heerlijk! Een week vol met dates en heel veel kilometers ? Fantastisch om vrienden en familie weer even te hebben gezien live! En op de terugweg natuurlijk eindelijk eens bij opa langs.

November; De wintertijd gaat inzetten en dat vond ik altijd al vervelend. Vroeg donker, kou, geen blad meer aan de bomen, maar dan zit je nu op het Franse platteland in coronatijd…..That’s when reality hits me… Toegegeven ik mis misschien wel het meest van ons allemaal ons fijne dorpje, het gemak hoe je in Nederland wel zaken meteen geregeld kunt krijgen, in 2 minuten met de fiets op school zijn, de mensen en natuurlijk familie. Want ook bij hen staat het leven niet stil en is het gemis om elkaar bij te staan vaak groot.

In deze maanden wordt er flink gesnoeid, breken we de blokhutten af, laten we de Place asfalteren en gaan we deze meer aankleden. Ook wordt er SINTERKERST gevierd! Fantastisch dat opa en oma weer bij ons zijn!

 

Februari 2022; Het eerste jaar zit er dus op! Oh wat een jaar !

Het lijkt erop dat corona (hier Covid) toch echt op een terugweg is…(tenminste ik onthoud alleen de positieve headlines in het nieuws) ….Fingers crossed….

Het is weer wat langer licht, de nachtvorst neemt al af, ik kan eindelijk de grond in om de moestuin een tweede kans te geven ?, de nieuwe badkamers krijgen vorm en nu wachten we op het hout voor de vloeren voor de nieuwe tenten ………

Deze maand gaan we het huis van opa leeghalen en per 1 maart zal hij bij ons in de buurt zitten in een bejaardentehuis in Brive. Dan valt er ook een stukje zorg en regelwerk weer van Yvo zijn schouders.

Als ik dit zo opschrijf is er echt VEEL gebeurd en hebben we ook veel gedaan. De kinderen voelen zich beter op school gelukkig, Sophie heeft volgende week haar eerste playdate! De meiden praten onderling al Frans in huis..en zeggen dat papa en mama er niks van kunnen! ?

Ook hebben we al vaak familie en vrienden mogen verwelkomen, waar ik erg blij mee was! Super dat jullie bij ons kwamen, ook met Nederlandse waar, speelgoed en gezelligheid!

Bedankt pap en mam, opa ‘alleen’, Bart & Femke en kids, Linda & Frank en Floris, Jolanda & Patrick en Liam, Willemijn & Rob en Nora en Roos,  Nicole & Jeroen en Maik, Nicole & James, Holly en Frenky, Leon, Steffie en de kinderen, Guido, Ad & Liesbeth.

En bedankt gasten van zomer 2021!!

 

Liefs Bonny

TO BE CONTINUED………………